Voorwoord: Meerjarenplan informatiehuishouding geactualiseerd
In 2019 zagen we halverwege het jaar dat departementen en diverse andere rijksonderdelen de verbetering van de informatiehuishouding bestuurlijk op de kaart wisten te krijgen. Het merendeel van de departementen is gestart met een eigenstandig programma, anderen doen dat gezamenlijk, en er worden forse stappen gezet. Waar we een jaar geleden de eerste producten opleverden om e-mail veilig te stellen gedurende een bepaalde periode, een kader webarchivering lieten vaststellen en begonnen met de eerste richtlijnen voor berichtenapps, is iedere organisatie nu volop zelf aan de slag.
Het eerste Meerjarenplan werd begin 2019 aan de Tweede Kamer gestuurd. Daarin werden knelpunten beschreven waarvoor we een passende oplossing of werkwijze willen realiseren. Projectmatig en met deadlines. In het tweede Meerjarenplan is onlangs de eerste actualisatie doorgevoerd, die we begin 2020 kunnen delen. Maar waarom was er nu al een actualisatie nodig? Dat komt voort uit nieuwe vraagstukken die met name leven bij de rijksonderdelen die volop aan de slag zijn. Ze hebben te maken met een zich snel ontwikkelende realiteit, met name digitaal, waarbij ook de eisen van de eigen organisatie en de omgeving toenemen. Als je als overheid zoveel informatie hebt, wordt verwacht dat je die ook snel kunt leveren. En nog liever dat je die informatie gebruikt om je beleid en dienstverlening beter te maken. We hebben dus aan het MJP toegevoegd dat er meer communicatie moet zijn, nog meer deskundigheid bij de informatieprofessional en ICT- tooling om sneller de juiste informatie terug te vinden.
Vanuit RDDI hebben we dat vertaald in vijf thema’s voor 2020 in het jaarplan. We zetten in op meer kennisdeling tussen organisaties, we kijken verder vooruit naar de toekomst van de informatiehuishouding, we willen meer communiceren over het belang van goede informatiehuishouding, zetten in op het versterken van kennis van de informatiemedewerkers en natuurlijk blijven we producten opleveren die het mogelijk maken om informatie beter duurzaam veilig te stellen.
Is dat niet erg ambitieus, horen we vaak. En misschien is dat wel zo. We hebben te maken met diverse wet- en regelgeving zoals de AVG, de (nieuwe) Archiefwet, de Wob en de initiatiefwet Open Overheid, de Wet hergebruik overheidsinformatie en digitale toegankelijkheidseisen, naast sectorale wetgeving. En niet te vergeten de vele ICT-systemen en ontwikkelingen in de markt, en last but not least de menselijke factor. Het is een terrein waar iedereen een mening over heeft en een zeker belang. En wanneer doen we het nu goed?
We hebben een Inspectie Overheidsinformatie en erfgoed die met de tweejaarlijkse monitoring begin 2020 de Staat opnieuw in kaart gaat brengen. Het uiteindelijke oordeel ligt bij de Tweede Kamer en bij de samenleving. Maar dat het maken, gebruiken, verstrekken en duurzaam bewaren van informatie bij zoveel mensen bij de Rijksoverheid leeft, maakt dat ik me nu al verheug op wat we met zijn allen gaan neerzetten in het komende jaar.
